Vandaag hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze allerliefste Asha, de grondlegger van Berner Sennen Het Schorrenkruid. We hebben 11 jaar en 8 maanden van haar mogen genieten, ze heeft ons zoveel liefde gegeven en heeft vele gezinnen gelukkig gemaakt met haar prachtige pupjes, wij zijn zo trots dat Lori en Abbey bij ons wonen. Asha, vandaag hebben we samen onze laatste fietstocht gemaakt in jouw favoriete bakfiets, wat hebben we genoten !
Lieve Asha, wat gaan wij jou missen, maar je zult altijd in onze gedachten zijn.
Helaas hebben we verdrietig nieuws. Afgelopen maandag hebben we Troy moeten laten inslapen.
Vanaf september vorig jaar ging het achteruit met Troy. Na de bezoek aan de dierenarts en een
scan was de conclusie dat Troy een oude man aan het worden is. Alles ging ook allemaal wel wat
moeizamer. Zijn gewicht nam wel af terwijl hij wel wel zijn volledige voeding kreeg en op at.
Dit baarde ons toch wel zorgen. Afgelopen maart toch weer naar dierenarts geweest, Troy was flink
afgevallen (8kilo) en woog 30 kilo. Vervolgens zijn bloed laten onderzoeken en hieruit kwam naar
voren dat Troy drie hoge bloedwaarden had en zijn nieren niet goed meer functioneren. De week erna
een echo laten maken, hierop was niet te zien of hij een tumor had. De dierenarts zei wel dat hij
gezien het afvallen (nu 27 kilo) een tumor moet hebben. Afgelopen weekend kon hij heel slecht in
de benen komen en het eten ging moeizaam. Als hij zijn kop omhoog deed begon hij te janken en
te piepen. Ook op advies van de dierenarts hebben we besloten om hem te laten inslapenš¢.
Troy hebben we met ontzettend veel plezier bij ons gehad en er enorm van genoten. Een fantastische
tijd met enorm veel mooie wandelingen. We gaan onze kanjer enorm missen.
Gister hebben we het moeilijke besluit moeten nemen om Kjell te laten gaan en
is hij rustig bij ons thuis ingeslapen. Hoewel Kjell altijd heel gezond is geweest, ging
hij vanaf eind augustus/ begin september aan het sukkelen. Hij gleed weg met zijn achterpoten
en liep als een oude opa naast mij bij het uitlaten terwijl hij normaal gesproken heel
energiek was met het uitlaten. Bij de dierenarts werd er geconstateerd dat hij artrose had.
Met de pijnstillers knapte hij op. Daarom besloten wij om te starten met librela injecties
( pijnstilling specifiek voor artrose) en anabolen injecties om de spieren van zijn achterhand
sterk te houden. Hij was ook aardig wat spiermassa verloren en volgens de dierenarts was
dit vanwege de pijn die hij had gehad. Van de injecties kreeg Kjell een enorme boost en
werd hij weer de Kjell die wij kenden. Echter ging het met zijn achterpoten niet beter.
Steeds vaker gleed hij weg en had hij steeds minder controle over zijn achterpoten.
Afgelopen januari bevestigde de dierenarts onze vermoedens dat er meer aan de hand was
en vertelde ze dat Kjell tekenen liet zien van zenuwschade en dat hij steeds meer uitval
zou gaan krijgen. Hier konden ze helaas niks meer aan doen. Wij hebben nog intens genoten
van de resterende tijd, en hem verschrikkelijk verwend. We zijn nog met hem naar het
strand geweest. De afgelopen week ging hij dermate achteruit dat wij ( en hij zelf ook)
het wel genoeg vonden geweest. Hij liep zeer moeizaam, viel steeds meer om en het lopen
kostte hem heel veel kracht. Ook kon hij niet meer lekker liggen/zitten. Hoewel we blij
zijn dat hij nu bevrijd is van een lichaam wat niet meer doet wat hij wil, zullen we hem
vreselijk missen. We kunnen terugkijken op bijna 8 hele mooie jaren vol liefde met Kjell.
Elvira bedankt dat we voor Kjell mochten zorgen en dat we hebben mogen genieten van deze
fantastisch lieve hond.
Vandaag hebben we afscheid genomen van onze Asha.
Ze is geboren op 02-09-2011 en ingeslapen op 23-12-2022.
Het ging niet meer, haar hartkwaal werd haar teveel. Tot het laatst toe kwispelde
ze met haar staart als of ze wilde zeggen; ik wil wel maar het gaat niet meer.
Trouwe kameraad, we gaan haar loopje langs de koeien missen, trouw hielp ze
mee om ze op te halen uit het land. Felle waakhond ook want menig bezoek bleef angstvallig
in de auto zitten.
Helaas breng ik je op deze 2e dag van het nieuwe jaar droevig nieuws.
Op dinsdag 13 december jl. hebben we onze lieve Dex moeten laten inslapen. Na een heerlijk
weekend met de familie en Dex in de Ardennen werd Dex op maandagavond 12 december heel erg
ziek. Zo hadden Bianca en ik Dex nog nooit gezien. Na een nachtelijk bezoek aan de dierenarts
was het vermoeden dat hij een tumoreuze mild en/of lever had. De echo die werd gemaakt zag
er heel onrustig uit. Op verzoek van de dierenarts hebben we Dex weer mee naar huis genomen
en naast 'm geslapen op de bank. Om het vermoeden te bevestigen hebben we Dex weer teruggebracht
op dinsdagochtend en hebben ze diverse onderzoeken gedaan. Lang verhaal kort: het zag er niet
goed uit en het was een 'tikkende tijdbom'. Daarom hebben we besloten Dex niet langer te laten
lijden en is Dex op dinsdagmiddag 13 december rond 16.30 in het bijzijn van ons rustig ingeslapen.
Dex is gecremeerd. Het verlies van Dex heeft zeker in de eerste dagen, maar nog steeds, een
grote impact gehad op ons gezinnetje. We missen Dex nog iedere dag en krijgen nu bevestigd hoe
speciaal en bijzonder onze lieve Dex was. Heel erg verdrietig. De mooie jaren, momenten en
herinneringen met en aan Dex verlichten de pijn een beetje. Bedankt voor de attentheid en hulp
in de afgelopen jaren.
Met pijn in hun hart hebben de baasjes vandaag afscheid genomen van hun grote vriend
Smokey. Hij had een agressieve vorm van botkanker en ging snel achter uit. Zij kijken terug
op de mooie jaren met Smokey, het was een ontzettende lieverd die ze overal mee naar toe
konden nemen, een allemans vriend en een echte waker is het nooit geworden. Het liefst zou
hij nog helpen om de buit in te laden. Hij vond het geweldig om ieder jaar mee te reizen
naar Zweden, het favoriete land van zijn baasjes. Smokey, we gaan je missen maatje !
Helaas hebben wij Benji vanochtend moeten laten inslapen. Vorig jaar november
ontdekten we een klein bultje onder zijn linker oksel. Na onderzoek bleek dit een zeer
kwaadaardig tumor te zijn. Opereren was toen geen optie, omdat hij erg verzwakt was. Ook
was het uitgezaaid naar de darmen. Zijn levensverwachting was nog 1 maand. En gelukkig
hebben we nog 10 bonusmaanden gekregen. Nu was hij echter zo verzwakt dat langer uitstellen
niet meer human was.
Helaas hebben wij op 17 augustus onverwachts afscheid genomen van onze allerliefste Lori.
Zij was al een paar dagen niet lekker, maar ook te temperatuur boven de 35 graden deed geen goed voor haar,
dus denk je al snel; ze heeft last van de warmte. Op woensdagavond wilde ze niet mee naar buiten, uiteindelijk toch
mee gegaan, maar was niet in staat om naar de overkant van de straat te lopen, ze ging liggen in onze voortuin
en kon niet meer overeind, terug binnen begon ze zwaar te ademen en binnen een half uur is zij in onze armen
overleden. Ze is waarschijnlijk overleden aan een inwendige bloeding van de milt of lever als gevolg van een tumor.
We zijn ontzettend verdrietig, maar zullen Lori voor altijd in ons hart sluiten en haar herinneren als een
ontzettend lieve knappe knuffel beer, waar we vele vakanties mee beleefd hebben en alle mooie herinneringen zullen blijven.
Lieve Lori, we zullen je nooit vergeten.
Vandaag hebben wij afscheid moeten nemen van onze Flo.
Heel plotseling, zo onwerkelijk. Heel de dag nog niks aan de hand, om 17.00 uur nog een bak
eten op en ze lag buiten op haar baasje te wachten op een van de favoriete plekjes. Toen
hij thuis kwam kon ze niet meer opstaan, wit tandvlees en tong. Wij zijn er allemaal bij
gaan zitten en de dierenarts gebeld, maar die kon er pas na 3 kwartier zijn. Een kwartiertje
later heeft ze nog een paar keer naar lucht gehapt en toen is ze heel rustig overleden in
onze armen. Beer snapt er niks van, heeft wel ook goed afscheid genomen van Flo... pfff wat
een verdriet en gemis....
Op 14 april hebben wij afscheid moeten nemen van Hummer. In een paar weken tijd ging
zijn gezondheid achteruit. Hij was de laatste maanden wel wat minder gaan eten, maar hij was verder
vol leven en vreugde. Ook tijdens onze wintersportvakantie in Oostenrijk in maart jl. heeft hij nog
volop kunnen genieten. De afgelopen twee weken merkten we een verandering in zijn gedrag.
De uitlaatrondjes werden korter en zijn eetlust was verdwenen. Hij was erg moe. We hebben toen
besloten een scan te laten maken en onze vrees werd bewaarheid. Er waren tumoren te zien in de
borstholte en longen en ook de milt was vergroot. Daarna ging hij snel achteruit en dat was voor
ons het moment om te beslissen afscheid van hem te nemen. We wilden niet dat hij veel pijn kreeg
of benauwd werd. Donderdagavond hebben we hem thuis laten inslapen. We zijn erg verdrietig,
we gaan Hummer erg missen. Maar we hebben zoveel mooie herinneringen aan Hummer, die we zullen
blijven koesteren.
Ik wil je laten weten dat we gisteren vrij plotseling afscheid hebben moeten nemen van Bono.
Hij was al paar dagen erg lusteloos terwijl hij normaal gesproken zeer actief was. Vanaf maandagmiddag
werd het ineens nog veel slechter. Hij lag alleen maar en hij kwam niet eens meer overeind voor zijn
favoriete dentastick. Na fotoās en een echo bleek dat hij tumor had in zijn milt en die was geklapt
waardoor er bloed in zijn buikholte zat. Daarom ging hij ineens zo snel achteruit. Met de combinatie
Berner Sennenhond en tumor in de milt was de prognose heel slecht en het was zelfs maar de vraag of
hij een operatie Ć¼berhaupt wel zou redden. Daarom hebben we besloten hem te laten gaan. Omdat hij
maar een paar dagen ziek is geweest voelt het echt zo onwerkelijk. We waren totaal niet voorbereid
dat we zo snel afscheid moesten nemen van Bono. Zoān ontzettend lieve, actieve, fitte en soepel
bewegende grote knuffelbeer. We gaan hem zo vreselijk missen.
Tot ons grote verdriet hebben we vandaag afscheid moeten nemen van Baloo.
Hij had al een tijd last van zijn achterpoten, maar kon nu niet meer lopen en had
ook pijn ondanks de pijnstillers. We zijn nu heel verdrietig maar kijken ook met veel
liefde en warmte terug op wat hij ons al die jaren heeft gegeven.
Op 20 december hebben de baasjes afscheid moeten nemen van hun allerliefste Boaz:
Lieve Boaz,
Als ik alle verhalen moest opschrijven die we samen hebben meegemaakt in de jaren die we samen
waren ben ik nog wel even bezig. Dat alleen al zegt al genoeg denk ik wat jij voor ons betekend
hebt en wat je voor ons blijft betekenen. Je was een prachtige hond die ons veel geleerd heeft
en ons heel veel liefde heeft gegeven. Wat houden wij onbeschrijflijk veel van jou en in ons hart
leef je altijd door.
Door je ziekte hebben we afscheid van je moeten nemen. Je bent nu pijnvrij en verlost van ziek zijn.
Je hebt zo gevochten maar je was op. Rustig ben je van ons weg gegaan. We hebben er vrede mee maar
wat doet het pijn om je los te laten. Maar ze zeggen: āLiefde is loslatenā en dat doen we nu.
Je was voor ons een prachtig geschenk waar we met veel liefde voor hebben mogen zorgen. Je was
de zon in ons leven en de maan die licht gaf in de nacht. Altijd was je er voor ons. Je bent nu
een ster in de hemel die ons altijd zal verlichten.
Eens zullen we elkaar weer zien.
Run free lieverd.
Je baasjes en je kleine vriend Dreumes
Vol verdriet hebben de baasjes afscheid moeten nemen van hun allerliefste knuffelbeer Sascha.
Hij heeft de prachtige leeftijd van 10 jaar mogen bereiken. Helaas ging hij snel achteruit door longkanker.
Wij zijn trots dat hij zo'n gouden mandje heeft gehad en fantastisch van het leven heeft mogen genieten.
Langs deze weg willen we laten weten dat we onze Willem vanmiddag in de tuin hebben begraven.
Willem had een afgescheurde kruisband in zijn linker achterpoot en derhalve veel pijn. De combinatie van
een drieste, altijd dolenthousiaste hond die niks liever doet dan spelen en jakkeren door bos en duin;
en dan het feit dat hij dat niet meer kan en mag; niet meer in huis kan ivm een te gladde vloer; niet
verder kan en wil lopen dan een paar honderd meter; heeft ons, in samenspraak met de dierenartsen,
doen besluiten om hem in te laten slapen. We zijn blij dat we zo lang van hem hebben mogen genieten.
Met heel veel verdriet hebben de baasjes vandaag afscheid moeten nemen van Murphey.
Met heel veel verdriet en pijn in het hart hebben de baasjes van Boy op 4 juli afscheid moeten nemen van hun allerliefste Boy. Binnen enkele dagen ging Boy snel achteruit, op de echo was een vergrootte milt te zien. Even werd er nog getwijfeld aan de gevolgen van een tekenbeet, maar helaas wees onderzoek uit dat dit het niet was. De vergrootte milt was waarschijnlijk het gevolg van een tumor in de milt. Boy at niet meer en had geen levenslust meer. Binnen enkele dagen hebben zij afscheid moeten nemen van Boy en hebben ze hem in laten slapen. Rust zacht allerliefste Boy, we gaan je heel erg missen.
Met verdriet delen wij jullie mede dat Zara op 24 juli tijdens onze vakantie is overleden. Ze at al een poos met tijden heel slecht. Voordat wij 2 weken geleden op vakantie gingen oogde ze wat zwak en lusteloos. Mijn zus paste op Zara toen wij naar Turkije vertrokken. Toen is het heel snel gegaan. Ze at niets meer en wilde ook niet meer lopen. Mijn zus is naar de dierenarts gegaan en die dacht aan een tumor op de milt. We hebben toen vanaf ons vakantieadres de moeilijke keuze moeten maken om haar in te laten slapen. We hebben er allemaal een traan om gelaten op het tijdstip van inslapen. Een dramatische wending van onze vakantie voor ons allemaal. Jammer dat ze nog zo jong was. Wij hebben altijd erg genoten van haar en zullen haar ontzettend gaan missen.
Op 27-12-2016 hebben wij onze kanjer Bono moeten laten gaan. Bono zou 1 februari 2017 3 jaar geworden zijn.
Wat hebben wij veel liefde gekregen van Bono, dat is niet te beschrijven!
Bono is van begin af aan aan de sukkel geweest. Veel blaasontstekingen. Op een gegeven moment was het zo vaak dat we een bloedonderzoek hebben laten doen.
Die waardes bleken zo hoog dat onze dierenarts een vermoeden had dat Bono een Levershunt had. Om dat uit te sluiten werden we doorgestuurd naar Utrecht om een echo te laten maken.
En helaas het vermoeden van de dierenarts werd bevestigd. Bono heeft een Levershunt.
Er waren verschillende opties om deze proberen te onderdrukken. Het eerste was beginnen met een speciaal leverdieet.
Ook was er een optie voor een eventuele operatie. Daarvoor moest Bono een scan laten maken. Ook die kans pakte we aan om hem eventueel te laten opereren.
Ook helaas kregen we daar een negatieve uitslag van. Bono zijn Levershunt was niet te opereren. Hij had de ergste variant.
Desondanks functioneerde Bono goed op de speciale voeding. Hij had zijn ups en downs maar dat belemmerde hem geen seconden.
Hij was zo sterk!!! Opgeven was geen optie. Zelfs niet tot de laatste dag. In februari dit jaar kreeg hij de eerste heftige terugslag. Hij at niet meer en viel heel veel af.
Maar toch door medicatie knapte hij weer op en was het weer onze Bono. Heerlijk mee op zomervakantie geweest en daar zag je meneer gewoon groeien en genieten. Hij kwam zelfs twee kilo aan!!
Tot ongeveer 1,5 maand geleden ging hij echt heel hard achteruit. At weer niet, viel heel veel af en was niet fit. Maar toch bleef hij doorzetten.
Uiterlijk zag je niks aan hem maar innerlijk was hij op.
Wij zijn Bono zo dankbaar dat hij bij ons is geweest, ook al was het veel te kort. Hij heeft voor zoveel positieve dingen gezorgd!!
Daarom zijn wij ook zo blij met zijn broertje Bikkel in huis. Bono zijn leegte is niet opvulbaar, maar zijn zo blij met de liefde en aanwezigheid van onze Bikkel.
Lieve Bono, Kanjer!!!! Bedankt!!!
Bedankt voor deze mooie tijd. We hebben echt van je genoten en met zoveel liefde voor je gezorgd.
We zullen je nooit vergeten. Jij hebt een speciaal plekje in ons hart. En een speciaal plekje bij ons thuis.
Ja thuis. Je komt terug bij ons thuis. Waar je hoort te zijn.
Dag lieve Bono. We houden van je. Rust zacht lieve jongen!!
Vandaag hebben we afscheid genomen van onze lieve, dappere maar helaas ook heel erg zieke Pepsi. Ze kwam in ons gezin als schattige ondeugende pup uit het tweede nestje van Asha. Afgelopen zaterdag werd ze vier jaar. Helaas kreeg Pepsi kanker in haar lymfeklieren en ging ze veel te vroeg bij ons vandaan. Maar wat hebben we genoten van onze prachtige hond die in ons hart voor altijd bij ons blijft !
Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat Tobias (stamboomnaam Spike) uit ons 2de nestje van Asha op donderdag 22 september is overleden aan Maligne Histiocytose (MH). Zijn baasjes zullen hun lieve trouwe vriend nooit vergeten...... Hij mocht slechts 3 jaar en 10 maanden worden.
Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat Luka (stamboomnaam Marley) uit ons 1ste nestje van Asha op vrijdag 9 januari 2015 is overleden. Zij mocht slechts 3 jaar en 4 maanden worden. Haar baasjes kijken terug op een periode met een hele lieve vrolijke Berner, aanhankelijk en vol energie, maar veel te jong om nu al afscheid van te moeten nemen.
Lieve Zazou,
We hebben bijna 11 maanden van je mogen genieten, maar vanmiddag hebben we je moeten laten gaan. Na een lelijke val, mank lopen en een mogelijk ruggenmerg-infarct veranderde je de laatste 2 weken van een vrolijke over enthousiaste lieve schat in een zielig hoopje wat zelf niet meer kon opstaan en lopen. Het is nu weer erg stil in huis......
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
 - kopie.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
